Wat een spannende dag!

4.40 uur ging de wekker, we worden om 5.20 uur opgehaald om naar het vliegveld van Bangkok gebracht te worden. Met onze slaperige kop op naar het vliegveld om met een klein propellervliegtuigje naar Trat te vliegen.

Alles verloopt soepel en is goed georganiseerd, op het vliegveld nog snel een kop koffie en een croissantje naar binnen gewerkt.

We werden met een bus naar het propellervliegtuigje gebracht, erg krap en Daan moest bukken bij het instappen. Wat een ervaring 45 minuten in zo’n vliegtuigje te zitten, het landschap werd telkens ruiger en het oerwoud steeds dichter. Aanboort kregen we nog even snel koude noedels met appel en rozijnen voorgeschoteld om vervolgens met een bekertje water het weg te spoelen.

Het vliegveld van Trat bestaat uit een kleine landingsbaan, met wat kleine houten gebouwtjes, we werden vanuit het vliegtuigje opgehaald door een soort trammetje die in de Efteling niet zou misstaan. We hebben hier veel binnenpretjes gehad, je koffer wordt op een betonnen plaat neergezet met de hand door goedlachse Thai. Maar het mooiste was dat boven de beton plaat een bord hing met “Baggage Claim”.

We hadden snel ons koffer, wel eerst gecheckt of het de goede waren, we willen niet weer een verkeerde koffer in ons bezit hebben.

Met de koffer in de hand liepen we de 2 meter lange gang door en we stonden buiten het vliegveld, hier stond ons chauffeur te wachten, ook deze had een bord met de naam van Daan. Nou ja naam, ze hebben moeite met Daans naam, dus elke keer wordt hij aangesproken of aangeschreven met DJ VAN of Mister VAN en dan van op zijn Engels uitgesproken te hilarisch!

Een mooie bus stond op ons te wachten, maar ons chauffeur sprak geen Engels en had ongelooflijke haast om de veer catamaran te halen van 10.45 uur. Nou deze rit blijft mij lang bij en duurde erg lang. Precies om 10.45 uur reden we met een noodgang de pier op. Iedereen was al aanboort en kregen snel de tickets in ons handen geduwd, hup de catamaran op.

Maar we hebben 1 ½ uur een prachtige tocht gemaakt naar het eiland Koh Kood. De zee verkleurde van alle kleuren blauw met op de achtergrond sprookjes achtige eilanden en gebergte van het vaste land. We hebben het getracht vast te leggen op de foto’s. Maar je moet het eigenlijk zelf zien.

Op de pier van Koh Kood, stond een grote variant van een tuk-tuk op ons te wachten, vol gestouwd met locals en wij er tussen zitten met onze koffers. Over stijlen en kronkelende wegen zijn we aangekomen op het Away resort. Wat is het hier prachtig, we willen hier nooit meer weg! Prachtig huisje tegen een berg heling met uitzicht op de tropische tuin en zee. Alle soorten vlinders en exotische dieren vliegen hier om je oren.

Net wat wezen drinken bij “Viewpoint” op een plek waar je gewoon wil blijven zitten, steiger met kussentjes en alles word zelf gemaakt en vers heeeerlijk!!! En het uitzicht over een lagune met de zon die op je lichaam prikt en langzaam weg zakt in de zee!

Koh Kood is nog ongerept en nog niet overgegeven aan het massa toerisme. De sfeer is erg lay back, het eiland kent geen echt centrum of dorp. Er is geen ATM en geen bank.

De inwoners hebben met over het algemeen met beperkte middelen een “bar” of restaurant gebouwd. De resorts zijn ook op leuke creatieve manier georganiseerd, geen grootschaligheid. Dus ga nu nog!!! Over een paar jaar zal het ook hier niet meer zo zijn.

We hebben dit 12 jaar geleden ook gezien op Koh Chang, daar gaan we over een paar dagen weer eens een kijkje nemen. Benieuwd of de sfeer die we hier nu weer ervaren, ook daar nog te vinden is.